อะไรคือ ใหม่(เอี่ยม) ?

เรื่องของ time/space มักเป็นเรื่องที่ชอบเอามาสัมผัสกันเหมือนกับเวลาเข้าอาบอบนวดก็ต้องเลือกคอร์สบีทูบี เนื้อสัมผัสเนื้อ ลิ้นสัมผัสลิ้น ขนสัมผัสขน

บนสถาปัตยกรรมของความใหม่(เอี่ยม) อ่อง แน่นอนผู้เป็นสถาปนิก ต้องวางรากฐานเรื่องของเวลาไว้ด้วย แล้วเวลามีความสำคัญอะไร เวลาเป็นตัวเก็บกักสสารและปฏิสสารทั้งมวลเอาไว้ และสิ่งเหล่านี้ก็วิ่งเวียนไปมาอยู่ในเวลา
แต่ถ้าหากจะเขียน เวลาอย่างเดียว ก็คงไม่ได้ เวลาก็มักจะถูกขมวดรวมกับพื้นที่ ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่เห็นเวลาสิ

สถาปัตยกรรมของความใหม่(เอี่ยม) ที่ได้พบเห็น มีแต่ความมืด ความมืดที่มันแช่แข็งเวลาและพื้นที่เอาไว้ อาจเพราะมีตัวแดกแสง รถเก่าๆ ขาอ่อนของหญิงที่น้อยเนื้อต่ำใจ คราบกามารมณ์ ที่อบอวลอยู่ในสถาปัตยกรรมแห่งนั้น เพราะอะไรถึงมืด ก็เพราะความใหม่มันถูกเก็บกักไว้ แล้วเราจะเรียกมันว่าใหม่ได้อย่างไร หรือใหม่ในแบบที่สถาปนิกวางรากฐานเอาไว้ มันคือใหม่ในแบบร้อยปีที่แล้ว

ออกมานอกสถาปัตยกรรม กลายเป็นมวลบางอย่างที่หมุนวนอยู่ในท้อง และพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ทึ่ง ไม่ใช่ sublime แต่มันคือ ความหดหู่ ที่แม้กระทั่งความใหม่ ที่ใครหลายคนหลงใหล มันยังเศร้าหมอง

อยากสะกิดเหล่าศิลปินรุ่นเยาว์ ที่กำลังออกหน่อออกผล ลืมเสียเถอะ อะไรใหม่อะไรเก่า มันไม่ใช่ที่ของพวกนาย ที่ของพวกนายมันไม่มี time/space แล้ว ปล่อยให้ความเก่าหรือใหม่ อยู่ในที่ของมันไปเถอะ วันหนึ่งเมื่อมันหมดอายุขัย มันก็จะกลายเป็นฟอสซิลที่ค้างอยู่ที่เวลาและพื้นที่

เก่าใหม่ ตายแล้ว