ริงโก บูโนอาน ภัณฑารักษ์ชาวฟิลิปปินส์ เขียนเอาไว้ในสูจิบัตรนิทรรศการแบรนด์นิวเมื่อปี 2012 ว่า “คนรุ่นปัจจุบันมักได้รับคำบรรยายว่า ‘หมกมุ่นอยู่กับตัวเอง’ ‘หลงตัวเอง’ และโตมากับอินเตอร์เน็ต ต่างจากคนรุ่นก่อนที่ต่อสู้เพื่ออุดมคติร่วมกันและมีมุมมองในทิศทางเดียวกัน คำกล่าวนี้อาจเป็นจริงอยู่ส่วนหนึ่ง ...”
การจะได้รับยกย่องให้เป็นจอมยุทธ คนผู้นั้นจะต้องมีท่วงท่าร่ายรำที่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่ เหนือไปกว่านั้น กระบี่ต้องอยู่ที่ใจ แม้กิ่งไผ่หรือใบอ้อก็สามารถใช้ประลองยุทธแทนกระบี่ได้ แต่การจะเป็นยอดนั้น ต้องละทิ้งทั้งกระบี่ ปล่อยวางทั้งจิตใจที่จะเข่นฆ่าหรือแก้แค้น ไม่แสวงหาแม้สงครามหรือสันติสุข แล้วจะค้นพบว่าการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่คือ การเอาชนะได้โดยไม่มีการต่อสู้ โลกนี้ไม่มีรางวัลสำหรับนักทำลาย แต่มีรางวัลให้มากมายสำหรับนักสร้างสรรค์
มาดอนน่า ขึ้นรับรางวัล Billboard Women in Music 2016 เธอเริ่มต้นด้วยการถ่างขาออก และพูดประโยคแรกว่า “I always feel better with something hard between my legs.” สำหรับผู้หญิงจำนวนมาก แม้กระทั่งการยืนหรือนั่งแบบถ่างขา ยังทำให้เธอรู้สึกประหม่า ความรู้สึกนั้นเกิดมาจากการขัดเกลาทางสังคมที่ซับซ้อน วัฒนธรรมที่คอยบอกว่าผู้หญิงต้องเรียบร้อย เป็นผู้รองรับ เป็นผู้ดูแล ตัดสินใจเองไม่เป็น ต้องคอยฟัง ต้องหุบปากและหุบทุกอย่างเอาไว้ มันน่าอายอย่าเปิดมันออกมา